σύγκραση

σύγκραση: η / σύγκρασις -άσεως ΝΑ, και ιων. τ. σύγκρησις, -ήσεως, Α [συγκεράννυμι]

1. η ενέργεια τού συγκεράννυμι*, σύμμιξη, ανάμιξη

2. εκκλ. η ένωση με τον θεό

αρχ.

1. σύνθεση («οὐ θνητός, οὐδ' ἀθάνατος, ἀλλ' ἔχων τινὰ σύγκρασιν», Άλεξ.)

2. αστρον. ο συνδυασμός τών επιδράσεων τών ουράνιων σωμάτων

3. φρ. α) «ὁ καιρὸς τῆς συγκράσεως» — η στιγμή κατά την οποία το έδεσμα δεν είναι ούτε πολύ θερμό ούτε πολύ ψυχρό (Αλεξ.)

β) «ἡ σύγκρασις τοῡ ἔτους» — εποχή, κλίμα τού έτους (Διοσκ.)

γ) «ἡ εἰς τοὺς ὀλίγους καὶ τοὺς πολλοὺς σύγκρασις» — κράμα ολιγαρχίας και δημοκρατίας (Θουκ.).

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

μονοφυσιτισμός — Σημαντική κατεύθυνση της χριστιανικής σκέψης που εμφανίστηκε τον 5o και 6o αι.· υπάρχει και σήμερα σε μερικές ζώνες και έχει καταδικαστεί από την Εκκλησία ως αιρετική. Ιδρυτής του μ. υπήρξε ο Ευτυχής (γι’ αυτό λέγεται και Ευτυχιανισμός), ο οποίος … Dictionary of Greek
συγκραματικός — ή, όν, Α [σύγκραμα, ατος] 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη σύγκραση, στην ανάμιξη 2. αυτός που είναι κατάλληλος ή χρήσιμος για ανάμιξη … Dictionary of Greek
συγκρασία — ἡ, Α [σύγκρατος (Ι)] πιθ. σύγκραση … Dictionary of Greek

Academic Dictionaries and Encyclopedias